اثربخشی آموزش جلوه های چهره ای هیجان های بنیادین بر اختلال رفتاری زودآغاز

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‎های بنیادی بر کاهش نشانه‎های اختلال رفتار زودآغاز بود. روش پژوهش شبه‌تجربی و طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با یک گروه بود. جامعه مورد پژوهش تمام دانش‌آموزان دارای اختلال رفتار زودآغازی محصل در مدارس ابتدایی شهر تهران بودند. پس از غربالگری در مدرسه، تعداد ۱۷ نفر از این دانش‎آموزان با روش نمونه‎برداری هدفمند و با استفاده از ملاک‎های تشخیصی اختلال رفتاری با فرم گزارش معلم برای سنین 18-6 سال آزمون آشنباخ انتخاب شدند. آموزش جلوه‎های چهره‎ای هیجان‎های بنیادی به مدت ۱۰ جلسه و هر جلسه ۳۰ دقیقه به دانش‎آموزان ارائه شد. ابزار مورد استفاده جهت ارزیابی و تشخیص اختلال رفتار، آزمون آشنباخ (آشنباخ و رسکورلا، 2001) بود که به‌وسیله‌ معلمان در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد و به‌منظور آموزش جلوه‌های چهره‌ای هیجان‌ها از جورچین آهن‎ربایی چهره استفاده شد. برای تحلیل داده‎ها از آزمون tوابسته استفاده شد و نتایج تحلیل نشان داد که بین پیش‌آزمون و پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد و نشانه‎های اختلال رفتار در اثر این آموزش کاهش معناداری یافته‎اند. همچنین یافته‌ها نشان داد که آموزش‎ها می‌تواند با افزایش توانایی کودکان برای بازشناسی هیجان‎های چهره‌ای مخاطب، به درک بهتر آن‌ها از قصدهای فرد مقابل کمک کند و درنتیجه نشانه‎های اختلال رفتار را کاهش دهد.